ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه: قوم خود را پيش از آنكه عذابى دردآور بر سرشان فرودآيد، بيم ده
گفت: اى قوم من، من بيم‌دهنده‌اى روشنگرم،
خدا را بپرستيد، و از او بترسيد و از من اطاعت كنيد،
تا گناهانتان را بيامرزد، و شما را تا مدتى معين مهلت دهد؛ زيرا آن مدت خدايى چون به سر آيد -اگر بدانيد- ديگر به تأخير نيفتد
گفت: اى پروردگار من، من قوم خود را شب و روز دعوت كردم،
و دعوت من جز به فرارشان نيفزود
و من هر بار كه دعوتشان كردم تا تو آنها را بيامرزى، انگشتها در گوشهاى خود كردند و جامه در سر كشيدند و پاى فشردند و هر چه بيشتر سركشى كردند
پس به آواز بلند دعوتشان كردم
باز به آشكار گفتم و در نهان گفتم
سپس گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او آمرزنده است،
تا از آسمان برايتان پى‌درپى باران فرستد،
و شما را به اموال و فرزندان مدد كند و برايتان بستانها و نهرها بيافريند
شما را چه مى‌شود كه از شكوه خداوند نمى‌ترسيد،
حال آنكه شما را به گونه‌هاى مختلف بيافريد
آيا نمى‌بينيد چگونه خدا هفت آسمان طبقه طبقه را بيافريد؟
و ماه را روشنى آنها، و خورشيد را چراغشان گردانيد
و خدا شما را چون نباتى از زمين برويانيد
باز شما را بدان باز مى‌گرداند و باز از آن بيرون مى‌آورد
و خدا زمين را چون فرشى برايتان بگسترد،
تا بر راه‌هاى پهناور آن برويد
نوح گفت: اى پروردگار من، آنها فرمان من نبردند، و از كسى پيروى كردند كه مال و فرزندش جز به زيانش نيفزود
مكر كردند - مكرى بزرگ
و گفتند: خدايانتان را وامگذاريد. وَدّ و سُواع و يَغوث و يَعوق و نَسر را ترك مكنيد
بسيارى را گمراه كردند و تو جز بر گمراهى ستمكاران ميفزاى
به كيفر گناهانشان غرقه شدند و به آتش رفتند و جز خدا براى خود يارى نيافتند
و نوح گفت: اى پروردگار من، بر روى زمين هيچ يك از كافران را مگذار،
كه اگر بگذاريشان، بندگانت را گمراه مى‌كنند و جز فرزندانى فاجر و كافر نياورند
اى پروردگار من، مرا و پدر و مادرم را و هر كه را با ايمان به خانه من وارد شود و نيز مردان مؤمن و زنان مؤمن را بيامرز و ستمكاران را جز به هلاكتشان ميفزاى