10.Jonas

Ingsun, Allah, Ingkang- Angudanèni. Iki ayat-ayating Kitab kang wicaksana
Apa tumrapé para manusa anggumunaké, déné Ingsun wus amedhar sabda marang sawijining wong lanang saka bangsané, pangandika: Apepélinga marang para manusa sarta awèha warta bubungah marang para kang padha angèstu, yèn dhèwèké bakal padha olèh dhadhasar kukuh ana ing ngarsaning Pangérané. Para kafir padha calathu: sayekti temen iki ahli kemayan kang tétéla
Sayekti, Pangéranira iku Allah, Kang wus anitahaké langit- langit lan bumi ing dalem nem mangsaa sartab Panjenengané angasta purba wisésa ing karaton iku,c anata sagung prakara; ora ana pantara, kajaba ing sawisé idin-É;d mangkono iku Allah, Pangéranira, mulané padha ngabdia Panjene- ngané; lah apa ta sira padha ora éling
Marang Panjenengané bali- nira, kabèh baé; janjining Allah kalawan nyata; sayekti Panjene- ngané amiwiti purwaning tumitah, tumuli angambal-ambali iku, amurih Panjenengané aparing wales kalawan jejeg para kang padha angèstu sarta anglakoni panggawé becik; wondéné para kang padha kafir, iku bakal padha olèh ombèn-ombèn wèdang panas sarta siksa kang nglarani, amarga saka anggoné padha angafiri
Panjenengané iku Kang wus andadèkaké srengéngé sumorot gumebyar sarta rembulan cahya sumunu sarta anamtokaké wa- wangunan tumrap iku, supaya sira padha weruha wilanganing taun sarta pétungan. Anggoné Allah anitahaké iku ora liya kajaba kala- wan yekti; tandha-tandha yekti tumrap wong kang padha we- ruh
Sayekti, ing dalem gilir gu- mantiné wengi kalawan rina, sarta apa kang katitahaké déning Allah ing langit-langit lan bumi, iku temen tandha-tandha tumrap wong kang padha anjaga dhiriné
Sayekti para kang padha ora angarep-arep sapatemon Ingsun, sarta apirena kalawan kauripan donya, tuwin wus marem marang iku, apa déné para kang padha léna ing tandha-tandha Ningsun
Iki, geni padunungané, amar- ga saka apa kang wus padha ditindakaké
Sayekti, para kang padha angèstu sarta padha anglakoni panggawé becik, Pangérané bakal anuntun dhèwèké kalawan imané;a bakal mili kali-kaliné saka ing sangisoré, ing sajroning patamanan nugraha
Bakal panguwuhé ana ing kono: Mahasuci Tuwan punika dhuh Allah! sarta bakal pakurma-té ing kono: Rahayu! Sarta bakal wekasaning panguwuhé: sadaya pangalembana punika kagunga- nipun Allah, Pangéraning sadaya ngalam
Lan saupama Allah angéng- galaké ala tumrap para manusa kaya déné anggoné padha angajab énggalé ing becik, amasthi, putu- sané wus tinamtu tumrap marang dhèwèké; ananging para kang padha ora angarep-arep sapatemon Ingsun, Ingsun togaké baé abilulungan ing dalem pan- daluyané
Lan samangsa manusa ka- taman susah, anguwuh marang Ingsun, kalawan miring, utawa kalawan ngadeg; ananging bareng kasusahané wus Ingsun birat saka ing awaké, anglungani, kaya-kaya ora tau anguwuh marang Ingsun karana kasusahan kang ang- gepok awaké; kaya mangkono, apa kang padha dilakoni dipaès-paèsi tumrap para wong kang padha langkah wates
Lan yekti temen Ingsun wus anglebur umat ing sadurungé sira, bareng padha atindak dudu, lan para utusané wus padha anekani dhèwèké kalawan bukti-bukti te- rang, lan dhèwèké padha ora gelem angèstu; kaya mangkono anggon- Ingsun males para wong duraka
Tumuli Ingsun andadèkaké sira dadi para pamaréntah ing bumi ing sapungkuré dhèwèké, amurih Ingsun amirsanana, kapriyé tin- dakira
Lan samangsa timbalan-tim- balan-Ingsun kang terang diwaca- kaké marang dhèwèké, para kang padha ora angarep-arep sapatemon Ingsun acalathu: Ane- kakna Quran saliyané iki, utawa iku owahana. Calathua: ora layak tumrapé aku yèn ta ango- wahana iki saka mogaku dhéwé; aku ora liya mung manut apa kang diwedharaké marang aku: sayekti aku iki wedi siksa ing dina kang agung, yèn ta aku andhaga ing Pangéranku
Calathua: Upama Allah angarsakna , ora bakal iku dakwacakaké marang kowé, sarta ora bakal iku di- wulangaké kowé; lah temen sadu- rungé iki aku salawasé manggon nunggal kowé; lah apa ta kowé padha ora ngerti
Lah sapa ta kang luwih atindak dudu tinimbang wong kang agawé doracara marang Allah utawa anggorohaké tim- balan-timbalan-É? Sayekti para dosa iku ora bakal begja
Lan dhèwèké padha angabdi marang barang saliyané Allah, kang ora bisa mitunani lan ora bisa migunani marang dhèwèké, sarta padha calathua: Iki pantaraku ana ing ngarsaning Allah. Calathua: Apa ta kowé padha amartani Allah barang kang Panjenengané ora udani ing langit-langit lan ing bumi? Mahasuci Panjenengané lan Mahaluhur saka barang kang padha didadèkaké sisihan-É
Lan manusa iku ora liya kajaba umat sawiji,a wasana padha sulaya; lan saupama oraa wus ana sabda saka Pangéranira kang andhisiki, yekti ing kono tumrap barang kang dhèwèké padha sulaya wis dipancasi ing antarané dhèwèké
Lan dhèwèké padha calathu: Yagéné ora ana tandha tinurunaké marang dhèwèké saka Pangérané? Lan calathua: Barang kang ora katon iku mung kagungané Allah, mulané padha sira ngentènana; sayekti aku iki barenganira, uga golongané para kang padha angen- tèni
Lan samangsa Ingsun angi- cipaké manusa ing wilasa ing sawisé kasusahan angenani dhè- wèké, lah, ing kono dhèwèké padha angrékadaya lumawan ing timbalan-timbalan-Ingsun. Cala- thua: Allah iku luwih rikat ing pangrékadaya; sayekti para utusan- Ingsun iku padha anulisi apa pang- rékadayanira
Panjenengané iku Kang ang- lakokaké sira ana ing dharatan lan sagara; nganti, nalika sira padha ana ing prau, lan alalayaran ange- mot dhèwèké kalawan angin becik, sarta padha seneng déning mang- kono iku, angin ribut tumiyup anekani kono, sarta alun anempuh dhèwèké saka sadhéngah pang- gonan, tuwin dadi padha yakin yèn awaké kalimputan déning iku, padha nyunyuwun ing Allah, kalawan tulus ing pam- bangun-turut marang Panjenenga- né: Manawi Tuwan amilujengaken saking punika, saèstu kawula badhé dados golonganipun para ingkang angaturaken panuwun
Ananging bareng padha Di- slametaké, ing kono banjur padha mirong ana ing bumi kalawan ora bener. É, para manusa! Pamirong- ira iku mung mitunani marang jiwanira dhéwé – pasadhi- yané kauripan donya iki – tumuli marang Ingsun bakal enggonira bali, banjur Ingsun bakal amartani sira tumrap apa kang wus padha sira lakoni
Sanépané kauripan donya iku mung kaya banyu, kang Ingsun turunaké saka ing mendhung, ban- jur nuwuhaké angrembaka tutuwu- haning bumi, kang minangka panganing manusa lan rajakaya; nganti, samangsa bumi manganggo panganggoné mas-masan sarta apapaès, lan wongé padha nyana yèn dhèwèké anguwasani marang iku, paréntah-Ingsun tumeka mro- no ing wengi utawa ing raina; mulané, iku Ingsun dadèkaké kaya wus dienèni, kaya-kaya iku dhèk wingi ora ana; kaya mangkono Ingsun amijangaké timbalan- timbalan tumrap wong kang padha mikir-mikir
Lan Allah iku anguwuh ma- rang enggon karahayon sarta anun- tun sapa kang dadi karsané marang dalan kang bener
Tumrap para kang padha anindakaké kabecikan, becik, lan luwih ; sarta keluwus ora bakal anglimputi rai-rainé, mangkono uga ina; yaiki wonging patamanan, padha ana ing kono pamanggoné
Wondéné para kang padha amakolih ing ala, pidanané ala iku samurwaté, sarta ina bakal anekani dhèwèké – ora bakal duwé tata- mèng panulaking Allah – kaya- kaya rainé kalimputan ing péra- nganing wengi kang peteng lilimengan: ya iki wonging geni, padha ana ing kono pamanggoné
Lan ing dina bakalé Ingsun angimpun dhèwèké kabèh, tumuli Ingsun bakal angandika marang para kang padha anjèjèraké sesem- bahan : Tetepa ing panggonanira, sira sarta jèjèranira! Tumuli bakal Ingsun pisahaké antarané dhèwèké, sarta jèjèrané acalathu: Rak ora marang aku anggonira padha angawula
Lah wis cukup Allah minang- ka saksi antarané aku lan kowé, yèn aku marang pangawulamu temen ora ngrumangsani
Ing kono siji-sijining jiwa padha dadi weruh apa kang wus padha dilakoni ing dhingin-dhi- ngin, sarta bakal padha dibalèkaké marang Allah, Bandarané kang satuhu, sarta sirna saka ing dhè- wèké apa bawa-anggité dhéwé
Calathua: Sapa sing angrije- kèni sira saka ing langit lan bumi? Utawa sapa kang anguwasani pangrungu lan pandeleng? Lan sapa kang angetokaké barang urip saka barang mati sarta angetokaké barang mati saka barang urip? Lan sapa kang mranata sakèhing pra- kara? Lah dhèwèké bakal padha mangsuli: Allah. Tumuli calathua: Lah apa ta sira ora bakal anjaga dhiri
Lah yaiku Allah, Pangéra- nira, kang satuhu. Lah apa manèh saliyané kang satuhu kajaba kang sasar; lah kapriyé anggonira padha diéngokaké
Kaya mangkono, kayektèn sabdaning Pangéranira anibani para kang padha murang yekti, déné padha ora angèstu
Calathua: Apa sawenèhé para jèjèranira ana kang bisa analesi dumadi, banjur andadèkaké iku? Calathua: Allah kang analesi dumadi banjur andadèkaké iku; lah kapriyé anggonira padha diéngokaké
Calathua: Apa sawenèhé para jèjèranira ana kang nuntun marang yakti? Calathua: Allah kang nun- tun marang yakti, iku sing luwih bener tinuruta, apa ta sing ora ngambah dalan bener kajaba yèn tinuntuna? Lah apa ta iku tumrapé sira: kapriyé anggonira padha mutusi
Lan akèh-akèhé ora liya kajaba padha manut panyana; sayekti panyana iku ora makolèhi apa-apa ingatasé barang yekti; sayekti Allah iku udani marang apa kang padha dilakoni
Lan ora pisan kok Quran iki kena dianggit ing saliyané Allah, ananging iku minangka ambe- neraké kang sangarepéa sarta kate- rangan awijang kitab, ora ana semangé ing kono, saka Pangéraning ngalam ka- bèh
Apa ta dhèwèké padha cala- thu: Iku dhèwèké sing nganggit? Calathua: lah mara nekakna saebab kang padha karo iku, sarta ngajaka sapa sabisamu, saliyané Allah, manawa kowé padha temen.a
Ora, balik padha anggoro- haké marang barang kang dhèwèké ora amumpuni kawruhé, sarta wekasaning kadadéané durung tumeka marang dhèwèké; kaya mangkono para ing sadurungé anggorohaké ; lah delengen, kapriyé temahané para wong atindak dudu
Lan sawenèhé ana kang angèstu ing iku, sarta sawenèhé ana kang ora angèstu iku, lan Pangéranira iku luwih Angudanèni marang para kang agawé wisuna
Lan manawa dhèwèké padha anggorohaké sira, lah calathua: Tumanja aku dhéwé panggawéku, lan tumanja sira dhéwé panggawé- nira; sira lebaran saka panggawéku lan aku lebaran saka panggawé sira
Lan sawenèhé ana kang padha angrungokaké marang sira, nanging apa ta sira bisa awèh rungu wong budheg, sanajan padha ora gelem ngerti
Lan sawenèhé ana kang ang- ingetaké marang sira, ananging apa ta sira bisa anuduhaké dalan wong wuta sanajan padha ora gelem andeleng
Sayekti Allah iku ora atindak dudu marang manusa, ananging manusa iku kang atindak dudu marang awaké dhéwé
Lan ing dinané Panjenengané bakal angimpun dhèwèké, kaya- kaya ora liya mung saejam ing wayah raina anggoné manggon, bakal padha weruh siji marang sijiné. Temen rusak para kang padha anggorohaké marang sapa- temon karo Allah, sarta dudu wong kang padha manut dadalan bener
Lan lamuna Ingsun ameruh- aké sira sawenèhé kang Ingsun ancamaké dhèwèké, utawa Ingsun agawé patinira, lah iya marang Ingsun baliné, sartaa Allah iku Saksi tumrap sabarang panggawé- né
Lan tumrap siji-sijining bang- sa wis ana Utusan; Lah sa- mangsa Utusané wis teka, prakara antarané dhèwèké dipancasi kala- wan jejeg, sarta ora bakal padha kinaniaya
Lan dhèwèké padha calathu: Kapan kalakoné pangancam iki, manawa kowé temen
Calathua: Marang awakku dhéwé aku ora anguwasani kang mitunani lan kang migunani, ka- jaba apa kaparenging Allah; siji-sijining bangsa iku ana wa- wangening mangsané; samangsa wawange-ning mangsané wis teka, lah ora bakal angèrèni saejam sarta ora bakal andhisiki
Calathua: Aku kandhanana manawa siksa-Né anekani sira ing wengi utawa raina! Apa ta kara- nané, déné prakara iku para wong duraka padha anggégé
Apa ta samangsa wis kalakon sira bakal angèstu ing iku? Apa! saiki ! lan temen sira wus padha anggégé ing prakara iku
Tumuli dipangandikakaké marang para kang padha atindak dudu: Padha ngrasakana siksa kang awèt; ora pisan sira winales kajaba karana apa kang wus padha sira pakolih
Lan dhèwèké padha nyuwun nerang marang sira: Apa nyata iku? Kandhanana: Iya, dhemi Pa- ngéranku, sayekti iku temen nyata, lan ora bakal sira bisa suminggah
Lan manawa siji-sijining jiwa kang atindak dudu andarbènana sabarang kang ana ing bumi, iku masthi arep dienggo nebusi sarta angatonaké piduwungé kalané andeleng siksa lan ing kono prakara iku dipancasi kalawan jejeg, tuwin dhèwèké padha ora dianiaya
O, sayekti kagungané Allah sabarang kang ana ing langit-langit lan bumi; O, sayekti janjiné Allah iku nyata, ananging kèh-kèhané padha ora weruh
Panjenengané iku kang apa- ring urip lan aparing pati, lan marang Panjenengané sira bakal dibalèkaké
É, para manusa! temen wis tumeka marang sira pitutur saka Pangéranira, sarta tamba tumrap apa kang ana ing sajroning ati-ati, sarta tuntunan tuwin wilasa tumrap para angèstu
Calathua: Kalawan lubèring paparingé Allah sarta kalawan wilasa-Né, _ lah iya kalawan iku anggoné bakal padha seneng; iku luwih becik tinimbang apa kang diklumpukaké
Calatuhua: aku kandhanana barang kang katurunaké déning Allah marang sira arupa rejeki, banjur iku kang sawenèh sira dadèkaké larangan sarta kaidèn. Calathua: Apa Allah aparing idin marang sira apa ta sira agawé-gawé goroh tumrap marang Allah
Lan apa baya panyanané para kang padha agawé-gawé goroh tumrap marang Allah ing dinané kiyamat? Sayekti Allah iku temen Kang kagungan lubèring paparing marang para manusa, ananging kèh-kèhané padha ora atur panu- wun
Lah ora kena ora, manawa sira lagi anglakoni apa-apa, utawa lagi maca sapérangané Quran, utawa lagi anindakaké sawijining panggawé masthi Ingsun dadi Saksi ingatasé sira, kalané sira tumindak ing kono apa déné ora pisan kasamaran ing Pangéranira bobot samen- dhang ing bumi utawa ing langit, sarta ora kena ora kang luwih cilik saka iku utawa luwih gedhé, masthi ana ing jeroning kitab kang terang
O, sayekti para mitraning Allah – iku ora bakal padha kata- man wedi sarta ora bakal susah
Para kang padha angèstu sarta padha prayitna
Bakal padha olèh warta bubu- ngah ing dalem kauripan donya lan ing dalem akhirat; Ora ana owah-owahé tumrap sabdaning Allah; iku pakolèh kang gedhé
Lan aja nganti pangucapé anusahaké sira, sayekti kawasa iku kagungané Allah kabèh; Panjene- ngané iku Ingkang-Miyarsa, Ing- kang-Ngudanèni
O, sayekti kagungané Allah sadhéngah kang ana ing langit- langit lan sadhéngah kang ana ing bumi; lan para kang padha anguwuh saliyané Allah iku ora temenan manuté sekuthoné; ora liya kajaba mung padha manut panyana lan ora liya kajaba mung padha goroh
Panjenengané iku Kang anda- dèkaké wengi tumrap ing sira, supaya ing kono sira padha lerem, sarta raina kang amadhangi; sayekti ing kono iku temen ana tandha-tandha tumrap wong ngru- ngokaké
Dhèwèké padha calathu: Allah iku angalap putra! Mahasuci Panjenengané; Panjenengané iku Ingkang-Sugih; kagungan-É samu- barang kang ana ing langit-langit lan samubarang kang ana ing bumi; sira ora duwé wisésa tumrap iki; apa ta sira iku padha calathu amitunani Allah barang kang sira padha ora weruh
Calathua: Sayekti, para kang padha agawé-gawé goroh marang Allah, iku ora bakal begja
pasadhiyan ing donya, tumuli marang Ingsun bakal padha baliné, banjur bakal padha Ingsun icipaké siksa kang abanget, amarga saka anggoné padha angafiri
Lan sira macakna marang dhèwèké warta marang lalakoné Nuha nalika calathu marang bangsané: É, bangsaku! Manawa pamanggonku sarta pépélingku kalawan timba- lan-timbalané Allah abot ingatasé sira, _ lah marang Allah anggonku suméndhé – lah pancasana praka- ranira sarta para seku- tonira, tumuli aja nganti prakara- nira iku semang-semang ing atasé sira, banjur padha ngrampungana marang aku, ora susah aku sira wènèhi sumené
Déné manawa sira padha mlèngos, lah ora pisan aku anjaluk pituwas ing sira; ora liya pitu- wasku kajaba ana ing Allah, sarta aku didhawuhi supaya aku dadi golongané wong sing padha sumarah
Ananging padha angemohi dhèwèké, mulané Ingsun anyala- metaké dhèwèké karo réwangé ana ing prau sarta padha Ingsun dadèkaké pamaréntah lan para kang padha angemohi ing timba- lan-timbalan Ingsun padha Ingsun kelem;a Lah delengan kapriyé katemahané wong kang padha diélingaké
Tumuli ing sawisé dhèwèké Ingsun anjumenengaké utusan- utusan marang bangsa-bangsané; mulané padha anekani dhèwèké kalawan bukti-bukti cetha, ana- nging dhèwèké padha ora gelem angèstu marang apa kang padha diemohi dhèk sadurungé; kaya mangkono Ingsun angecap ati-ati- né para kang mlangkah wates
Tumuli ing sawisé dhèwèké Ingsun anjumenengaké Musa lan Harun marang Fir’aun sarta kepala-kepalanéa kalawan tandha- tandha-Ningsun,b ananging dhèwè- ké padha gumedhé sarta dhèwèké iku bangsa kang duraka
Lah bareng kanyataan saka ngarsa-Ningsun anekani dhèwèké, padha calathu: Sayekti iki temen kemayan kang terang
Musa calathu: Apa sira padha angarani barang yakti bareng wus anekani sira? Apa ta iki kemayan? Lan para ahli kemayan iku ora bakal begja
Dhèwèké padha calathu: Apa tekanira mréné amriha aku padha oncat saka apa kang padha dak temu ing bapak-bapakku, sarta kaagungan ing bumi dadia darbèkira wong loro? Lan ora pisan aku bakal angèstu ing sira sakaroné
Lan Fir’aun calathu: Tekakna mréné sarupané ahli kemayan kang wegig
Lah bareng para ahli kema- yan wus padha teka, Musa acalathu marang dhèwèké kabèh: Padha tibakna apa kang bakal padha kok tibakaké
Lah bareng dhèwèké wis padha anibakaké, Musa acalathu: Apa kang padha kotekakaké iku kemayan; sayekti Allah bakal anjugaraké iku;a sayekti Allah iku ora bakal nyempuluraké pangga- wéné para kang agawé wisuna
Lah Allah bakal anetepaké kayektèning barang yakti kalawan sabda-sabda-Né sanajan para dura- ka padha gething
Ananging ora ana wong angèstu marang Musa kajaba turuning bangsané, saking wediné marang Fir’aun sarta kepala- kepalané yèn bakal padha kinuya- kuya; lan sayekti Fir’aun iku luhur temenan ana ing bumi , lan sayekti dhèwèké iku èwoné wong kang padha keladuk
Lan Musa acalathu: É, bang- saku, manawa kowé padha angèstu ing Allah, lah padha suméndhéa marang Panjenengané , manawa kowé iku padha wong sumarah
Mulané dhèwèké padha cala- thu: Ing Allah sèndhèn kawula: Dhuh Pangéran kawula! mugi kawula sampun Tuwan dadosaken puruging panguya-uyanipun titi- yang ingkang atindak aniaya
Saha mugi kawula Tuwan wilujengaken saking titiyang ing- kang kafir kalayan wilasa Tuwan
Lan Ingsun amedhar sabda marang Musa sarta saduluré, sabda-Ningsun: Ameka omah ing Mesir kanggo wong-wongira, sarta omah-omahira padha sira dadèkna pasalatan, tuwin padha anju- menengna salat, apa déné awèha warta bubungah marang para angèstu
Sarta Musa munjuk: Pangé- ran kawula! Saèstu Tuwan sampun maringi Fir’aun dalah para kepala- kepalanipun papaès saha bandha ing salebetipun gesang ing donya, Pangéran kawula! temah sami dipun anggé nasaraken saking margi Tuwan: Pangéran kawula! mugi Tuwan nyirnakaken bandhanipun saha angatosaken manah-manahipun, lah piyam- bakipun sami boten angèstu ngan- tos sami aningali siksa ingkang nyakiti
Panjenengané angandika: Te- men wis sinembadan panyuwunira wong loro, mulané padha ditetep ing dadalan kang bener lan aja padha manut dadalané para kang padha ora weruh
Lan Ingsun ngarsakaké ing turuning Israil anyabrang sagara,a tumuli Fir’aun sawadyabalané anututi dhèwèké karana panindhe- san lan panganiaya, nganti nalika pangelem anempuh dhèwèké, dhè- wèké acalathu: kula angèstu, bilih boten wonten sesembahan kajawi ingkang dipun èstu para turun Israil, sarta kula punika èwonipun para ingkang sami sumarah
Apa! saiki! Lan temen mauné sira andaga lan sira dadi èwoné para kang agawé wisuna
Ananging tumrap badanira, ing dina iki sira bakal Ingsun slametaké, supaya sira dadia tan- dha tumrap sapa-sapa ing sa- pungkurira, lan sayekti kèh-kèhé manusa iku marang tandha-tandha- Ningsun temen padha léna
Lan sayekti temen Ingsun agenggonaké turuning Israil ana ing panggonan kang utama sarta padha Ingsun paringi rejeki arupa barang apik-apik; lah dhèwèké pa- dha ora pasulayan nganti satekané kawruh ing dhèwèké; sayekti Pangéranira bakal amancasi ing antarané dhèwèké, ing dina kiya- mat, tumrap prakara, kang ing kono dhèwèké padha apasulayan
Lah lamun sira ana ing dalem semang-semang marang apa kang wus Ingsun dhawuhaké ma- rang sira, lah takokna para kang padha maca Kitab ing saduru- ngira; sayekti temen wus tumeka marang sira kanyataan saka Pangé- ranira, mulané aja sira dadi éwoné wong kang padha amadoni
Lan aja sira dadi èwoné para wong kang padha anggorohaké marang timbalan-timbalaning Allah, mundhak sira dadi èwoné wong kang padha kapitunan
Sayekti ora bakal angèstu para kang sabdaning Pangéranira wus kanyataan anibani dhèwèké
Lan sanajan sarupané tandha- tandha wus tumeka dhèwèké, nganti tumeka dhèwèké padha amanoni siksa kang nglarani
Lah yagéné ora ana kutha sa- wiji kang angèstu, kang satemah anggoné angèstu iku amigunani marang dhèwèké, kajaba bangsané Yunus? Bareng padha angèstu, Ingsun ambirat siksa kang anga- soraké ing dalem kauripan donya saka dhèwèké, sarta Ingsun apa- ring pasadhiyan dhèwèké tumeka samangsa
Lan lamun Pangéranira angar- sakna, amasthi sapa baé sarupané kang ana ing bumi padha angèstu kabèh; lah apa ta sira bakal meksa wong-wong iku nganti dadi wong angèstu
Lan ora mungguh tumrapé jiwa yèn ta angèstua, kajaba kala- wan idining Allah; Panjenengané andhawahaké jejember marang pa- ra kang padha ora gelem ngerti
Calathua: Padha awasna, apa ta kang ana ing langit-langit lan ing bumi. Lan tandha-tandha sarta juru-pépéling iku ora mako- lèhi marang wong kang padha ora angèstu
Lah dhèwèké padha anga- rep-arep apa ta kajaba sapadhané dina-dinané para kang wus padha kliwat sadurungé? Calathua: Lah padha angarep-arepa; lan sayekti, aku iki barenganira, éwoné para wong kang padha angarep-arep
Tumuli Ingsun anylametaké para utusan-Ingsun sarta para kang padha angèstu – kaya mangkono, wus wajib ingatasé Ingsun Ingsun anyalametaké para wong kang padha angèstu
Calathua: É, para manusa, manawa sira padha dumunung ana ing sajroning semang-semang ma- rang agamaku, lah aku ora angawulani kang padha sira kawulani saliyané Allah, ananging aku ngawulani Allah, kang bakal agawé patinira, sarta aku didhawuhi supaya aku dadi golongané wong kang padha angèstu
Sarta supaya sira anjejegna adhepira marang agama kanthi tulus, lan aja sira dadi golongané wong kang manembah pangéran akèh
Lan aja anyunyuwun ing saliyané Allah, sabarang kang ora bisa amakolèhi sira sarta ora bisa amitunani sira; amarga manawa sira tumindak , lah sayekti sira ing kono bakal dadi golongané para kang atindak dudu
Lan manawa Allah ange- nani sira kalawan pituna, lah iku ora ana kang bisa ambirat kajaba Panjenengané; lan manawa Panje- nengané angarsakaké sira antuk becik, lah ora ana kang bisa nulak ing lubèring-paparing-É; Panjene- ngané amatedhakaké iku marang kawula-Né, endi kang dadi kapa- reng-É; lan Panjenengané iku Kang-Aparamarta, Kang-Mahaasih
Calathua: É, para manusa! temen wis tumeka ing sira kasu- nyatan saka Pangéranira; mulané, sapa sing angambah dalan bener, pangambahé dalan bener iku iya mung makolèhi marang jiwané dhéwé, lan sapa sing nasar, lah nasaré iku uga mung mitunani mrono, lan aku iki dudu kang rumeksa marang sira
Lan mituruta apa kang dhinawuhaké marang sira sarta disabar nganti Allah aparing pan- casan, lan Panjenengané iku becik- beciké para ahli mancasi

Prev Next